Blauw haar en een gekke fiets

Vaak heb ik het over authenticiteit. Glad ijs natuurlijk. Dun ook, vol met wakken. Want, wanneer ben je het? Wanneer is een ander het? En wie ben ik om daar wat van te vinden? Daarom werkt het vaak beter om te benoemen wat het niet is. Niet op de persoon maar gewoon in het algemeen. Een van die wakken is excentriciteit. Blauw haar en een gekke fiets is nu authentiek zijn. 'Die is lekker zichzelf!' Authentiek is niet excentriek. Excentriek = excentriek.

Man in een jurk, vrouw met een snor. Met je 200 kilo in kleding voor 50 kilo of andersom. Je moet jezelf toch kunnen zijn. Op bijna puberale wijze jezelf afzetten tegen het gangbare. Doe maar gek, dan doe je in ieder geval niet gewoon. Het sentiment van ‘jezelf zijn’ leeft nogal in de samenleving momenteel. En het lijkt een weg naar buiten te vinden via het uiterlijk, via het lichaam. Hoe je het kleedt, beweegt en tegenwoordig ook, verbouwt.

In zo’n beetje alle stromingen, alle oude leerscholen gaat het over de ziel; het innerlijk; je binnenwereld; dat ontastbare. Dat is waar je het daadwerkelijke zelf vindt. Maar de moderne mens weet het beter: je bent je lichaam. En als je maar lang genoeg sleutelt aan je lichaam word je vanzelf jezelf. Houvast zoeken in iets dat onomstotelijk aan het vergaan is, is vragen om problemen.

Authenticiteit gaat dus niet over willen opvallen of onopvallend toch heel erg opvallen (de boef met de grote zonnebril en cowboyhoed). Maar ook niet over jezelf presenteren op een manier die goed valt bij het grote publiek. Volgens mij heeft het ook niks van doen met je nek uitsteken. Of je kop boven het maaiveld. Want al die dingen gaan nog steeds over de ander. Over anders zijn dan en afwijken van. Zodra je authentiek probeert te zijn, ben je het al niet meer.

#excentriek #authentiek #lekkergek #jezelfzijn #persoonlijkeontwikkeling #persoonlijkegroei #persoon #persoonlijk #echtheid #lichaam #ziel #binnenwereld #wakken #wakker #anders #minderautomatischmeerauthenticiteit