Gebrek aan gesprek
- Guido Rooks
- 11 jul 2023
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 25 sep 2023
Vanmorgen, na het sporten, raakte ik in gesprek met een vreemde in het wild. Anderhalf uur verder waren we, toen we elkaar de hand schudde en gedag zeiden. Alsof de tijd had stilgestaan. Toen ik keek naar iedereen die voorbij racete, besefte ik me dat de meeste mensen hier helemaal geen tijd voor hebben. Tegen de tijd dat ze wel tijd hebben, hebben ze geen zin meer. Dan wint Netfix het of zo’n praatprogramma, ironisch genoeg. We worden geleefd. De openingen tot een gesprek worden steeds beperkter. De aandachtsboog korter en korter. TikTok; Thuisbezorgd; sporten met koptelefoon op; shoppen met een knop; praten met een bot. Nog nooit eerder was er zo’n gebrek aan gesprek.
Een omgewaaide boom, een Rutte, een man die Miss Nederland wordt, we moeten het doen met het gesprek van de dag. Koetjes en kalfjes ... of weilandjes en windmolentjes tegenwoordig. Maar echt contact maken met elkaar, echt naar elkaar luisteren (zonder over anderen te praten), dat is een verloren kunst. Je taalvaardigheid, je woordenschat, je empathisch vermogen, je zelfinzicht, het zijn ‘spieren’ die we niet vaak meer trainen. Praten tegen een beeldscherm is niets meer dan dat. Een vleesvervanger. Want het mooie van een echt gesprek is dat het iets van jou en de ander is. Je kunt nooit terug om iets te bewerken of aan te passen. Je kunt een gesprek ook nooit goed navertellen. Het is iets van dat ene moment.
Als Vormoloog® pleit ik voor het gesprek. Sterker nog, het is het enige wat ik ‘verkoop’. Het is zo eenvoudig dat je het geen verdienmodel kunt noemen. Ik ben zo iemand die nog gelooft in de kracht van taal. Nog altijd hecht ik waarde aan woorden. Gesproken en geschreven. Want ondanks al 't gechat met de GPT verbinden wij nog steeds met die paar klanken met elkaar. Bij mij geen meetings of sessies, maar een ouderwets goed gesprek. Stoelen, tafel, bord, krijtje, koffie. En, alle tijd.
Opmerkingen