Raak je stem niet kwijt
- Guido Rooks

- 17 nov 2023
- 2 minuten om te lezen
De stad hangt alwéér vol valse beloftes en loze kreten. Op tv wordt er weer gepraat en gepraat... en gepraat om zieltjes te winnen. Politiek, veel waardenlozer wordt het niet. Doen alsof je ergens voor staat om vervolgens met alle winden mee te waaien. Kan gewoon kennelijk. Het klimaat; diversiteit; stikstof; oorlog. Stuk voor stuk ongrijpbare thema’s. Problematiek ver weg, ver van de werkelijkheid of verzonnen zelfs. Alles op alles om de wereld zogenaamd te redden. Maar nergens gaat het over mensen. Allemaal zaken buiten onszelf. En daar gaat dan alle energie naartoe. Groot-denkerij. Wat kunnen we daar op individueel niveau nou mee? Wat als we al die energie in onszelf zouden steken. Om betere mensen te worden. Om sterker in onze schoenen te staan. Om dingen zelf op te lossen, gewoon samen met de buren. Laten we eerst onszelf 'ns redden. Laten we politiek volledig links (of rechts) liggen. Want politiek is niet de oplossing, het is een probleem.
Als je de slaap uit je ogen gewreven hebt, dan weet je dat de meeste politici allang geen volksvertegenwoordigers meer zijn. Het zijn vertegenwoordigers van big tech, big pharma, big food en big finance. En als we niet opletten big brother. Big business hoor, dat regeren. Beetje problemen creëren en daar vervolgens het volk verantwoordelijk voor stellen (lees: laten betalen). Ze lijken allemaal dezelfde konkel-cursus en woke-workshop te hebben gevolgd. Tegen elkaar aan praten, luisteren ho maar. Het gaat er niet meer om wat je zegt, maar hoe, hoe vaak en hoe hard. We leven niet in een democratie, maar in een emocratie, las ik laatst. Een teveel aan verontwaardiging; een tekort aan volwassenheid. Naar het schijnt kan een democratie alleen werken met een groep van max. 150(!) mensen. Perfect. Kunnen die lui in Den Haag een eigen dorpje beginnen. Lekker bakkeleien over mannen die zich identificeren als 16-jarig meisjes en andere dagelijkse dingen.
In de lucht hangt, naast de zwevende kiezers, daarom nu het sentiment van niet-stemmen. Ik begrijp dat goed. Het vertrouwen in het systeem is nul. En waarom zou je überhaupt iemand die je niet kent je vertrouwen geven? Want dat doe je in feite wanneer je stemt. Maakt niet uit of je nu een nieuwe partij opricht, het is altijd weer binnen datzelfde systeem. Volgens de regels van datzelfde systeem. Dat systeem dat ontmenselijkt is. Het gaat over burgers, nummertjes, modellen, data op een spreadsheet. Misschien moeten we ons zelf verkiezen boven politiek. Misschien moeten we onze stem niet weggeven. En misschien ook stoppen met schreeuwen voor een bepaalde kant, want je raakt uiteindelijk je stem kwijt. En als je ‘m al kwijt bent, ga dan op zoek. In jezelf. Leg je oor te luister, want die stem fluistert. Versterk dié stem vervolgens. Schrijf, zing, spreek en als dat niet je ding is, ga dan in gesprek. De maatschappij dat ben jij. Dat was geen belofte of kreet, dat is een waarheid.









Opmerkingen