Revolutionair ritueel
- Guido Rooks
- 26 sep 2023
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 18 okt 2023
Vrouwencirkels, mannenkampen, stilte retraites, extatisch dansen, hypnose, silent-disco-in-het-donker-op-het-strand, zweethutten, ijsbaden, cacao-ceremonies, geitenyoga. Stuk voor stuk leuke en spannende ervaringen. Ritualistisch. En daar lijken wij moderne mensen naar te hunkeren. Want hier in de westerse wereld hebben we, naast het geven van een Rituals cadeaupakket voor kerst, ogenschijnlijk geen rituelen meer. Logischerwijs gaan de eerdergenoemde exotische escapades je inzichten opleveren. Ze geven je een beetje dat vakantiegevoel: 'goh, ik zou hier wel kunnen wonen.' Maar er blijft een schotje zitten tussen die ervaring en het dagelijks leven.
De business van persoonlijke groei heeft zelf een explosieve groei doorgemaakt. Goed nieuws, voor de persoonlijke bankrekening van de groei-goeroes. Flauw, het is natuurlijk fijn dat het zo laagdrempelig is geworden. Ware het niet dat er nu zoveel wegen naar Rome leiden dat je de weg flink kwijt kunt raken. In principe kun je er net zo verslingerd aan raken als datgene waardoor je bent vastgelopen. Werk, drugs, werk, Netflix. Voor je het weet is het bezigheidstherapie. Want wanneer ben je nou uitgetherapeutert? Nooit natuurlijk. Er zit altijd wel weer ergens een snotje.
Maar misschien hoef je jezelf niet een slag in de rondte te vrouwencirkelen. Misschien is er iets anders voor. Misschien hoeven we het wiel niet opnieuw uit te vinden. Want wij hebben hier in het westen ook een ritueel. Een revolutionair ritueel zelfs. Dit ritueel gaat van stoelen-tafel-koffie-tijd. Beter bekend als het gesprek. Het kent ook vele vormen: het gesprek met gezelf, het gesprek met god, maar ook het gesprek met de ander. Gewoon tegenover mekaar zitten, koffie erbij en luisteren naar elkaar.
āStoelen-tafel-koffie-tijd', zet er een melodietje onder en zing āt eens een paar keer. Je krijgt er helemaal zin in.
Opmerkingen