Vete op aarde
- Guido Rooks
- 22 dec 2023
- 2 minuten om te lezen
Bijgewerkt op: 24 dec 2023
Geloven in iets groters dan jezelf. Geloven in magie. Geloven dat het goed komt. Geloven, iets voor naïevelingen, toch? Dat hebben slimme mensen er flink uit-gestudeerd. Sommigen geloven hun eigen ogen geeneens. Geloof is achterhaald. Sinds jaar en dag een bron van ellende. Nu de geboortestreek van het kindeke -en dus van kerstmis- onder vuur ligt, vlamt het weer op. Geloof zou de wortel van alle conflicten zijn…
Ik geloof daar he-le-maal niks van! Wij mensen zijn reddeloos verloren zonder geloof. Of je nou gelooft in God, het universum, de wetenschap, de kerstman, alles wat je businesscoach je influistert of jezelf. Je gelooft. Zou het niet zo kunnen zijn dat er machten en krachten zijn, die er baat bij hebben wanneer grote groepen overhoopliggen met elkaar? Zodat de mensen die op veilige afstand dapper meestrijden op Twitter, de kranten moeten geloven: dat geloof is iets kwaadaardigs en oorlog daarom geoorloofd.
‘War is over. If you want it.’ John had het bij het juiste eind, daar ben ik heilig van overtuigd. John is dood. Want ik en ieder weldenkend en meevoelend mens wil het, maar niet zij die goed geld verdienen aan oorlog. Vrede op aarde gaat er misschien wel nooit van komen. Vrede aan tafel is vaak al niet te doen. Zit je weer met die schoonfamilie. En terwijl sommige mensen doodgaan van de honger, vieren wij 'vrete op aarde.'
Ondanks alle trammelant, raken wij ieder jaar verwikkeld in de prijzenoorlog van de grote winkelketens. Dat is ónze oorlog. De moderne mens, berooft van haar geloof, verafgoodt het consumeren. Contactloos, als het ff kan. December zou wel wat McDonald’s kunnen gebruiken, las ik op een poster… van McDonald’s.
Nou ja, fijne kerstdagen!
Neen, ik kan dit niet eindigen op een sombere noot. De dagen zijn al donker genoeg. We hebben een happy end nodig. Iets waar we in kunnen geloven. Want met hinken naast iemand die nog maar een been heeft, help je niemand. We moeten juist de door-iemand-van-het-tuincentrum-gekapte bomen neerzetten terwijl er bommen vallen. We moeten die rom-coms kijken. We moeten samen om tafel, (zij het geforceerd) genieten van gewoon genoeg eten en zeuren over dat het weer een natte kerst is in plaats van een witte.
Want dat hele kerstgevoel is volgens mij niets meer dan een brandend verlangen van eenieder. Het stalletje, knisperend haardvuur, een houten arrenslee, een huisje in de sneeuw, elfjes die zelf speelgoed maken. Kneuterig en knus. Zonder software, zonder wifi. Een verlangen naar eenvoud. Een gevoel van heimwee naar een andere tijd. Toen geloven nog heel normaal was. We moeten geloven dat het goed komt, want geloven is zien. Om te eindigen met -once more- de woorden van John: ‘Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.’
En dan nu oprecht en welgemeend: fijne kerstdagen!
Opmerkingen