Ik ben geen probleem dat moet worden opgelost

In mijn schrijven kom ik zelfverzekerd over, hoor ik wel ‘ns. Dan moet ik gniffelen. De toon is inderdaad vaak wat stellig. Alsof ik weet waar ik het over heb. Niets is minder waar. Ik ben niet stellig, heb nog genoeg onzekerheden en weet dondersgoed dat ik niks weet. Het schrijven is een -bijna automatische- manier van m’n gedachten ordenen. Om te delen wat ik denk te zien. Schrijven is niet alleen blijven, maar ook beklijven. Nooit om te preken of goedbedoeld advies te geven. En als ik dat wel doe, dan is het altijd een note-to-self. Het schrijven is maar één deel van mij. En je kunt niet consequent zijn in al je delen. Dat probeerde ik altijd. Maar consequent willen zijn zet je vast en leidt tot starheid. Geen fijne consequentie.

‘Een paradox is geen probleem dat moeten worden opgelost’ hoorde ik Jan Bommerez laatst zeggen. Briljant toch!? En volgens mij geldt dit ook voor mensen. Jij en ik zijn geen problemen die moeten worden opgelost. Al dat aan jezelf werken en willen verbeteren lijkt het tegenovergestelde te impliceren. Alsof er een moment komt waarop je een glad gestuukt muurtje bent. Binnen no-time zit er een streep op of gat in, zeker als je kinderen hebt. En over kinderen gesproken, de opvoedingsleer verteld ons dat je consequent moet zijn. Volgens mij werkt dat niet in je voordeel. Iedere situatie vraagt iets anders van je, boort een ander deel aan. Flexibiliteit, kunnen meebewegen, je kunnen verplaatsen. Anders ben je alsnog die muur.

Dus resumé: we zijn geen probleem en geen muur. Blijft er weinig over. Dan moeten we wel een spectrum zijn of een aantal spectrums eigenlijk. Van die lijntjes met een schuifje. Je donkere kanten hoeven niet weggepoetst om bij je lichte kanten uit te komen. Waar begint het licht en waar eindigt het donker? Je kunt dus onzeker én zeker zijn zonder dat dat duidt op een persoonlijkheidsstoornis (zegt dat stemmetje in mijn hoofd tenminste). Het is maar net waar dat schuifje uithangt. Moraal van het verhaal: je bent het allemaal. Dan nog even een disclaimer voor de duidelijkheid, want we leven in een tijd van subjectiviteit. Zo van ik bepaal wie of wat ik ben en wanneer. Vandaag een meisje, morgen een magnetron. Dat gaat niet over inconsequent zijn, maar over incongruent.

#consequent #onzekerheid #zekerheid #schrijven #woorden #toon #waarden #delen #geheel #paradox #advies #incongruent #donker #licht #spectrum #persoonlijkegroei #persoonlijkeontwikkeling #groei #denken #overpeinzing #muur #minderautomatischmeerauthenticiteit