Laat een oordeel in je voordeel werken

Oordelen, mijn hoofd zit er bomvol mee. Een oordeel is voor mij iets anders dan een mening, die kun je nog zelf vormen. Maar oordelen schieten gewoon de hele dag door m’n hoofd, automatisch. Soms over anderen maar net zo vaak over mezelf. Sommige voelen serieus, anderen zijn ronduit komisch. Ik herinner me nog precies het moment waarop ik keihard mijn oordelende hoofd stootte. Tijdens een reis naar Nepal. Nou ja ‘een’, dé reis naar Nepal. Een trektocht over het dak van de wereld en tegelijkertijd dóór de krochten van m’n binnenwereld. Een tocht die ik maakte met de fantastische Thomas Tierolff en zijn organisatie Top of the World reizen. De eerste kilometers was het klimmen geblazen. Klimmen tegen bergen van oordelen.

Al op jonge leeftijd was ik geïnteresseerd in spiritualiteit en persoonlijke groei. En zoals het een moderne monnik betibetaamt was ik in de ban van oosterse wijsheid. Dus ik ging naar Nepal. 25 was ik en daarmee de jongste van de groep. In m’n uppie; vreemde mensen; vreemde gewoontes; vreemde taal. Toen ik goed en wel geland was begon mijn oordeel-apparaat overuren te draaien. Ik vond het er heet, vies en rommelig. Ik wilde weer naar huis. Mijn verwesterde geest liet mij de eerste dagen niet met rust. “Waarom ruimen ze de straten niet op?” “Hoezo al die rituele handelingen?” “Het eten hier zal me wel ziek maken!” Toen moesten we de bergen nog in.

Van hitte naar koude, van beneden naar boven en vanbinnen datzelfde, keer 100. Nooit gedacht dat ik mezelf tegen zou komen op 4600 meter hoogte. Hier vond ik het uiteinde van een wortel. Eentje die blijkbaar héél erg diep zit. Want toen al ging het voor mij over meer jezelf laten zien en je podium pakken. Nu, zo’n tien jaar verder, nog steeds. Dat schiet lekker op (oordeel). Toch ben ik de afgelopen maanden meer naar buiten aan het treden. Schoorvoetend. En vandaag moest ik denken aan een van de lessen die mij het meest is bijgebleven. Het is mistig, koud en ik loop met de moed in mijn schoenen en een bonkend hoofd. Een tekort aan zuurstof en een teveel aan oordeel is een dodelijke combinatie. Thomas komt naast mij lopen en zegt: gebruik die oordelen en de bijhorende emoties, gebruik ze als brandstof. Brandstof om voet voor voet te blijven zetten.