Spiritdualiteit

Naar de lucht kijken voor antwoorden levert mooie foto’s op, maar veel meer ook niet. Het universum helpt je; de wolken wijzen de weg. Wie zal het zeggen. Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat je jezelf er gemakkelijk in kunt verliezen*. Voor je het weet heb je last van magisch denken. Denken is trouwens op zich al magisch. Visualiseren, manifesteren of iets anders eren zonder stappen te zetten zijn toch gewoon moderne versies van hopen. Je neemt niet echt de leiding en dat kan alleen maar leiden tot een afwachtende houding*.

Je bent niet je spullen, je werk, gedachten of je persoonlijkheid. Spiritualiteit is mooi en nodig. Maar er schuilt ook een gevaar in, want het is inmiddels een gekaapte term. Alles weg glimlachen; altijd uitzoomen; alleen het goede willen zien*. Volgens mij heeft het niks te maken met yoga, wierook of ontspullen. Spiritualiteit is geen onderdeel van het leven. Het is de basis van het leven. Eentje waar je stevig op kunt staan. Beide benen op de grond. Hart, geest en ogen open.

Is spiritualiteit niet eigenlijk de samenwerking tussen het ontastbare en het tastbare? Het tastbare lichaam stelt ons in staat om ontastbare zaken zoals die gedachten, inzichten of ideeën -vanuit de spirit- daadwerkelijk vorm te geven. Schrijven, sporten, zagen, zingen. Zelf dacht ik aan zoiets als het volgende. We zijn in essentie een spirit en doordat we in een lichaam zijn beland, zitten we in de dualiteit: links en rechts, zwart-wit, goed en slecht, kortom de wereld. Spiritdualiteit (zeg het maar ‘ns paar keer hardop dan ga je die ‘d’ vanzelf horen).

David Icke (die hele rare man die Nederland niet meer in mag omdat ie allemaal gevaarlijke dingen zegt) verwoordt het mooi: ‘we need spirituality with a spine.’ Ergens voor staan gaat niet zonder ruggengraat. Als jij je hele persoontje zit weg te mediteren, gaat er behoorlijk wat eigenheid verloren. Jouw ervaring, jouw eigenschappen, je nukken, nou ja je snapt het wel. Slappe hap. Kijk dus niet alléén maar naar binnen óf om je heen. En kijk niet te vaak omhoog óf naar beneden, want dan loop je overal tegenaan.

* Ik heb me hier meermaals schuldig aan gemaakt.